تفاوت آدرس SegWit و Legacy: بررسی آدرس های بیت کوین

زمانی که شما آدرس بیت کوین فردی را داشته باشید، می توانید مانند یک شماره حساب بانکی برای آدرس او بیت کوین بفرستید یا از آن حساب بیت کوین دریافت کنید. بدون شک تا حالا اگر از کیف پول رسمی بلاک چین استفاده کرده باشید، با آدرس های بیت کوین آشنا هستید.

گرچه تمامی این آدرس‌ها شبیه به یکدیگر ساخته نشده‌اند و اگر به‌صورت منظم خرید و فروش بیت کوین را انجام می‌دهید، باید نحوه استفاده موثر از آن‌ها را بدانید. پس تا انتهای این مطلب از اینوکس همراه ما باشید تا با توضیح تفاوت آدرس SegWit و Legacy بیت کوین، انواع آدرس‌های پادشاه بازار کریپتوکارنسی را نیز بررسی کنیم.

یک آدرس بیت کوین چیست

افراد برای استفاده از بیت کوین برای پرداخت‌های روزانه خود باید بدانند این کوین را به کجا باید بفرستند یا از کجا دریافت کنند. گرچه با توجه به اینکه ما در مورد یک ارز دیجیتال صحبت می‌کنیم، محلی که به آن بیت کوین می‌فرستید یا از آن دریافت می‌کنید، روی اینترنت قرار دارد و تعدادی اعداد و حروف بی‌همتا این آدرس را نشان می‌دهند.

این سری اعداد و حروف یک آدرس بیت کوین نام دارند. یک آدرس بیت کوین مقصدی برای پرداخت با بیت کوین است. اگر بخواهید برای فردی بیت کوین بفرستید، شبیه به واریز پول به حساب بانکی، باید آدرس بیت کوین او را بدانید تا تراکنش مورد نظر را انجام دهید.

یک آدرس بیت کوین را می‌توان با دانلود یک کیف پول بیت کوین ایجاد کرد که این کیف پول به کاربران اجازه می‌دهد روی شبکه بیت کوین، بیت کوین‌های خود را دریافت کنند، بفرستند یا نگهداری کنند. این کیف پول‌ها همچنین کلیدهای خصوصی شما را ثبت می‌کنند.

در حال حاضر آدرس های بیت کوین در سه دسته SegWit , Native SegWit و Legacy قرار می‌گیرند. قبل از بررسی تفاوت آدرس SegWit و Legacy بهتر است ببینیم چرا جامعه بیت کوین به این سه نوع آدرس نیاز دارد.

تاریخچه مختصری از آدرس های بیت کوین

در دوران ابتدایی خلق بیت کوین، تنها یک نوع آدرس به اسم Legacy یا P2PKH موجود بود. اما در سال‌های 2016 و 2017، بحث در مورد اندازه بلاک بیت کوین شدت گرفت.

برای خرید آسان ارز بیت کوین با تومان، صرفا کافی است بر روی لینک زیر کلیک کنید.

به این دلیل که هر بلاک روی شبکه بیت کوین حداکثر 1 مگابایت اندازه داشت، بنابراین تنها امکان اضافه کردن یک تعداد خاص از تراکنش‌ها در یک زمان خاص وجود داشت. به‌همین علت افزایش بسیار زیاد تراکنش‌ها باعث ازدحام و مسدود شدن شبکه می‌شد که نتیجه آن افزایش زمان پردازش تراکنش‌ها و تاخیرهای چند ساعته بود.

بنابراین جامعه بیت کوین سعی کرد که این مشکل را رفع کند. راه‌ حل‌های پیشنهادی در مورد انتقال بخشی از تراکنش‌ها روی یک لایه دوم بود تا با این کار بخشی از فشار روی زنجیره اصلی کاهش یابد.

این بخش از تراکنش‌ها، داده‌های شاهد نامیده شدند و از نظر فنی آن‌ها را سگویت یا شاهد تفکیکی (SegWit) نامگذاری کردند.

یک آدرس SegWit چیست

قبل از بررسی تفاوت آدرس SegWit و Legacy باید ماهیت این دو را بدانید. در هر تراکنشی که روی بلاک چین انجام می‌شود، امضاهای دیجیتال تقریبا 65 درصد فضا را به خود اختصاص می‌دهند. SegWit تلاش می‌کند با نادیده گرفتن داده‌های متصل به یک امضاء، این فضا را کاهش دهد.

SegWit امضاء را از یک ورودی به یک ساختار به سمت انتهای یک تراکنش انتقال می‌دهد که نتیجه آن افزایش محدودیت 1 مگابایتی اندازه بلاک به تقریبا 4 مگابایت است.

یک آدرس Native SegWit چیست

یکی دیگر از آدرس های بیت کوین Native SegWit است. با توجه به صحبت‌هایی که در بالا کردیم، در آگوست 2017 یک سافت فورک در زنجیره بیت کوین رخ داد که در نتیجه آن توسعه‌دهندگان SegWit را به جامعه بیت کوین معرفی کردند. Native SegWit یک نسخه ارتقاء یافته از به‌روزرسانی SegWit است.

انواع آدرس های بیت کوین

با معرفی این آدرس‌ها می‌توانید تفاوت آدرس SegWit و Legacy را متوجه شوید. آدرس های بیت کوین در سه دسته زیر قرار می‌گیرند:

1) آدرس Legacy

یک آدرس Legacy از یک تابع هش اسکریپت ویژه به اسم آدرس P2PKH (Pay-to-Pubkey Hash یا پرداخت برای هش کلید عمومی) استفاده می‌کند و با عدد 1 شروع می‌شود. به‌عنوان مثال 1BvBMSEYstWetqTFn5Au4m4GFg7xJaNVN2 یک آدرس Legacy بیت کوین است. آدرس‌های Legacy همچنان کار می‌کنند.

2) آدرس SegWit

برخلاف آدرس‌های Legacy، یک آدرس SegWit با عدد 3 شروع می‌شود و پیچیده‌تر از آدرس Legacy است. این آدرس از یک تابع اسکریپت P2SH استفاده می‌کند که اغلب برای آدرس‌های چند امضایی استفاده می‌شود و می‌توان گفت که برای اعتبار رسانی و تایید یک معامله به چندین امضای دیجیتالی نیاز است.

علاوه بر این، قالب SegWit می‌تواند از طریق یک استاندارد کریپتوگرافی به اسم P2WPKH-in-P2SH، تراکنش‌های SegWit غیربومی را امکان‌پذیر کند.

گرچه سگویت چندین عملکرد دارد اما کاربران تا حدی که فقط بدانند کیف پولشان یک کیف پول سگویت است یا نه، الزاما نیازی نیست آن‌ها را بدانند.

علاوه بر این، با توجه به این‌که سگویت یک سافت کورد است، سازگاری رو به عقب دارد. یعنی کاربران می‌توانند بیت کوین‌های خود را مانند یک تراکنش معمولی، از یک آدرس لگاسی به سگویت انتقال دهند.

3) Native SegWit

سگویت بومی که تا حد زیادی به اسم آدرس Bech32 شناخته می‌شود، متفاوت از آدرس‌های قبلی است و با bc1 شروع می‌شود. به‌عنوان مثال bc1qar0srrr7xfkvy5l643lydnw9re59gtzzwf5mdq در بین آدرس های بیت کوین از نوع سگویت بومی است.

کیف پول‌های مهم سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از این فرمت پشتیبانی می‌کنند. گرچه تنها تعدادی صرافی از این آدرس‌ها پشتیبانی می‌کنند.

همچنین با آنکه اکثر پلتفرم‌های معاملاتی به کاربران اجازه می‌دهند بیت کوین را به یک آدرس Native SegWit بفرستند، گزینه‌ای را برای دریافت بیت کوین روی این آدرس ندارند. در حال حاضر بیش از 11 درصد بیت کوین‌ها در یک آدرس Native SegWit نگهداری می‌شوند.

آدرس Legacy در برابر SegWit در برابر Native SegWit: کدام یک بهتر است؟

حالا که متوجه تفاوت آدرس SegWit و Legacy شدید، بهتر است بررسی کنیم کدام یک می‌تواند انتخاب بهتری باشد.

پشتیبانی کیف پول‌ها

تمام آدرس های بیت کوین با یکدیگر سازگار هستند، یعنی کاربران می‌توانند به هر کدام از آن‌ها بیت کوین بفرستند و از آن بیت کوین دریافت کنند. گرچه، بستگی به شرکت توسعه‌دهنده یک کیف پول بستگی دارد که از تمامی این آدرس‌ها پشتیبانی کند یا نه.
اغلب این‌طور دیده می‌شود که کیف پول‌های قدیمی‌تر از آدرس‌ Native SegWit پشتیبانی نمی‌کنند. بنابراین بهتر است از قبل این موضوع را بررسی کنید.

کارآیی

از نظر کارآیی، SegWit از شبکه Legacy بهتر است. به این علت که SegWit امضای تراکنش را از داده‌های تراکنش جدا می‌کند. به عبارت دیگر کاربرانی که از آدرس‌های SegWit استفاده می‌کنند، در مقایسه با کاربران آدرس‌های Legacy، کارمزد کمتری را می‌پردازند.

همچنین تراکنش‌ها به علت ظرفیت هر بلاک روی آدرس SegWit سریع‌تر هستند که این موضوع در مقایسه با آدرس‌های Legacy به ذخیره‌سازی تراکنش‌ها به‌ مراتب بیشتر کمک می‌کند. علاوه بر این، SegWit امضاها را از داده‌های تراکنش پاک می‌کند، بنابراین هیچ عامل مخرب یا هکری نمی‌تواند امضاهای تراکنش را دستکاری کند.

هزینه تراکنش

از سوی دیگر، Native SegWit جدیدترین آدرس توسعه‌ یافته در بین آدرس های بیت کوین است. با آن‌که تراکنش‌های انجام شده با یک آدرس SegWit از یک آدرس Legacy بهتر هستند، تراکنش‌هایی که با یک آدرس Native SegWit انجام می‌شوند، حتی هزینه کمتری دارند.

اگر بخواهیم آدرس SegWit و Native SegWit بیت کوین را مقایسه کنیم، Native SegWit برنده است. چون اندازه بلاک آن بزرگتر بوده و کارمزد تراکنش‌ها زمان استفاده از این آدرس در مقایسه با هر نوع آدرس دیگر بیت کوین بسیار کمتر است.

سخن پایانی

در مطلب بالا انواع آدرس های بیت کوین را توضیح دادیم تا تفاوت آدرس SegWit و Legacy را بهتر متوجه شوید. کاربران می‌توانند مانند یک تراکنش معمولی بیت کوین‌های خود را از یک آدرس به دیگری بفرستند. نوع جدید آدرس‌های بیت کوین Native SegWit است که اکثر کیف پول‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری مهم از آن پشتیبانی می‌کنند. از طرفی کارمزد تراکنش‌ها زمان استفاده از این آدرس در مقایسه با دو آدرس دیگر، کمتر است.