تارگت در ارز دیجیتال چیست؟ آموزش کامل تارگت گذاری در ترید

بازار ارزهای دیجیتال با نوسانات شدید و تغییرات لحظه‌ای شناخته می‌شود. در این بازار، موفقیت در معاملات نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و استراتژی مشخص است. یکی از مهم‌ترین عناصر یک معامله موفق، تعیین هدف یا همان تارگت در ارز دیجیتال است.

بسیاری از معامله‌گران تازه‌کار بدون داشتن هدف مشخص وارد بازار می‌شوند و در نهایت تحت تأثیر احساسات و هیجانات، تصمیمات اشتباهی می‌گیرند که منجر به از دست رفتن سرمایه‌شان می‌شود.

در حقیقت، تعیین تارگت در ارز دیجیتال به معامله‌گر کمک می‌کند تا از همان ابتدای ورود به یک معامله، نقطه خروج خود را مشخص کند. این کار نه تنها باعث کاهش استرس و فشار روانی می‌شود، بلکه به مدیریت بهتر ریسک و سرمایه نیز کمک می‌کند. در این مقاله از اینوکس، قصد داریم به طور کامل معنی تارگت در ارز دیجیتال را بررسی کنیم و روش‌های مختلف تعیین تارگت را به شما آموزش دهیم.

منظور از تارگت در ارز دیجیتال چیست؟

در این مورد بخوانید: سوشال تریدینگ چیست؟ راهنمای جامع اموزش سوشال تریدینگ

معنی تارگت در ارز دیجیتال، همان هدف است و به سطح قیمتی مشخصی گفته می‌شود که معامله‌گر انتظار دارد قیمت به آن نقطه برسد تا بتواند معامله خود را با سود ببندد. به عبارت ساده‌تر، وقتی یک معامله‌گر به هدف قیمتی مورد نظر خود می‌رسد، اصطلاحاً می‌گوییم «تارگت زده است».

تارگت در ارز دیجیتال می‌تواند بالاتر یا پایین‌تر از قیمت فعلی باشد. برای مثال، اگر یک معامله‌گر بیت کوین را در قیمت 90,000 دلار خریداری کند و هدف او رسیدن قیمت به 95,000 دلار باشد، این سطح قیمتی تارگت او محسوب می‌شود. در واقع، تارگت در ارز دیجیتال نقطه‌ای است که معامله‌گر از قبل برای خروج از معامله و کسب سود تعیین کرده است.

تارگت‌ها از نظر زمانی به 3 دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• تارگت‌های کوتاه‌مدت که معمولاً برای معاملات روزانه و در بازه زمانی کمتر از یک سال تعیین می‌شوند. این نوع تارگت‌ها بیشتر مورد استفاده معامله‌گران روزانه قرار می‌گیرد که به دنبال کسب سودهای کوچک اما مکرر هستند.
• تارگت‌های میان‌مدت که برای بازه زمانی 1 تا 5 سال تعیین می‌شوند و معمولاً پل ارتباطی بین اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت هستند. این تارگت‌ها برای معامله‌گرانی مناسب است که استراتژی نوسان‌گیری را دنبال می‌کنند.
• تارگت‌های بلندمدت که برای دوره‌های زمانی بیش از 5 سال تعیین می‌شوند و بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران بلندمدت قرار دارند. این نوع تارگت‌ها معمولاً بر اساس تحلیل‌های بنیادی و چشم‌انداز کلی بازار تعیین می‌شوند.

یکی از نکات مهم در تارگت‌گذاری، تفاوت آن در معاملات لانگ و شورت است. در معاملات لانگ (خرید)، معامله‌گر انتظار افزایش قیمت را دارد و تارگت را بالاتر از قیمت فعلی تعیین می‌کند. اما در معاملات شورت (فروش)، معامله‌گر با پیش‌بینی کاهش قیمت، تارگت را پایین‌تر از قیمت فعلی مشخص می‌کند.

نکته قابل توجه این است که تعیین تارگت در ارز دیجیتال یک فرایند پویا است. گاهی لازم است با تغییر شرایط بازار، تارگت‌ها نیز تعدیل شوند. این تعدیل باید بر اساس تحلیل‌های تکنیکال و فاندامنتال صورت گیرد، نه بر اساس احساسات و هیجانات لحظه‌ای.

اهمیت تارگت گذاری در معاملات ارز دیجیتال

در این مورد بخوانید: اسپات تریدینگ چیست و چه فرقی با بازار فیوچرز دارد؟

بسیاری از معامله‌گران، به ویژه تازه‌واردها، با اشتیاق فراوان وارد بازار کریپتو می‌شوند و انتظار کسب سودهای کلان در کوتاه‌مدت را دارند. اما پیچیدگی و گستردگی دنیای رمزارزها و حجم بالای اطلاعات، مدیریت معاملات را بدون داشتن هدف مشخص بسیار دشوار می‌کند.

در واقع، تارگت در ارز دیجیتال به چند دلیل اساسی اهمیت دارد. نخست اینکه داشتن تارگت مشخص به معامله‌گر کمک می‌کند تا از تصمیم‌گیری‌های احساسی و لحظه‌ای جلوگیری کند. در بازاری که قیمت‌ها می‌توانند در عرض چند ساعت تغییرات شدیدی داشته باشند، عدم وجود هدف مشخص می‌تواند منجر به تصمیمات عجولانه و زیان‌ده شود.

دلیل دوم اهمیت تارگت‌گذاری، نقش آن در مدیریت ریسک است. وقتی معامله‌گر از قبل می‌داند در چه قیمتی قصد خروج از معامله را دارد، می‌تواند حجم معامله و میزان ریسک را بهتر مدیریت کند. این موضوع به ویژه در شرایطی که بازار با نوسانات شدید مواجه می‌شود، بسیار حیاتی است.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم تارگت‌گذاری، ارتباط آن با استراتژی معاملاتی است. نکته مهم این است که استراتژی باید بر اساس تارگت تعیین شود، نه برعکس. به عبارت دیگر، معامله‌گر نباید بگوید «بر اساس استراتژی‌ام می‌خواهم به این نقطه برسم»، بلکه باید بگوید «بر اساس تارگتی که دارم، از این استراتژی استفاده می‌کنم.»

در شرایط مختلف بازار، داشتن تارگت مشخص اهمیت متفاوتی پیدا می‌کند. در بازار صعودی، تارگت‌گذاری به معامله‌گر کمک می‌کند تا از طمع بی‌جا و نگه داشتن بیش از حد موقعیت معاملاتی جلوگیری کند. در بازار نزولی نیز، تارگت‌گذاری صحیح می‌تواند از ضررهای سنگین جلوگیری کند و به معامله‌گر کمک کند تا با استراتژی مناسب از فرصت‌های موجود در بازار نزولی نیز بهره ببرد.

همچنین، تارگت‌گذاری به انضباط معاملاتی کمک می‌کند. معامله‌گری که از قبل می‌داند در چه قیمتی باید از معامله خارج شود، کمتر تحت تأثیر شایعات و اخبار هیجانی قرار می‌گیرد و می‌تواند با اطمینان بیشتری به استراتژی خود پایبند بماند.

روش های تعیین تارگت در ارز دیجیتال چیست؟

در این مورد بخوانید: بررسی تفاوت مارجین و فیوچرز، مارجین بهتر است یا فیوچرز؟

تعیین تارگت در ارز دیجیتال نیازمند استفاده از روش‌ها و ابزارهای مختلف تحلیلی است. معامله‌گران حرفه‌ای معمولاً از ترکیبی از این روش‌ها برای تعیین دقیق‌تر نقاط هدف استفاده می‌کنند. در ادامه، مهم‌ترین روش‌های تارگت‌گذاری را بررسی می‌کنیم.

استفاده از سطوح حمایت و مقاومت یکی از پایه‌ای‌ترین روش‌های تعیین تارگت در ارز دیجیتال است. این سطوح به عنوان موانع طبیعی در حرکت قیمت عمل می‌کنند. برای مثال، در معاملات خرید (لانگ)، معامله‌گر می‌تواند سطح مقاومت بعدی را به‌عنوان تارگت در نظر بگیرد. اگر قیمت فعلی 90,000 دلار است و سطح مقاومت بعدی در 95,000 دلار قرار دارد، این نقطه می‌تواند تارگت مناسبی باشد. هرچه یک سطح حمایت یا مقاومت تاریخچه واکنش‌های قیمتی بیشتری داشته باشد، اعتبار آن برای تارگت‌گذاری بیشتر است.

اندیکاتورها ابزارهای قدرتمند دیگری برای تعیین تارگت در ارز دیجیتال هستند. میانگین متحرک (MA) می‌تواند جهت کلی حرکت قیمت را مشخص کند و در تعیین تارگت‌های بلندمدت کمک کند. شاخص قدرت نسبی (RSI) با نشان دادن وضعیت اشباع خرید یا فروش، می‌تواند در تعیین نقاط احتمالی برگشت قیمت مؤثر باشد. همچنین، باندهای بولینگر می‌توانند محدوده‌های احتمالی حرکت قیمت را مشخص کرده و در تعیین تارگت‌های واقع‌بینانه کمک کنند.

الگوهای نموداری نیز روش مهم دیگری برای تارگت‌گذاری هستند. الگوهایی مانند سر و شانه، مثلث‌ها و پرچم‌ها می‌توانند اهداف قیمتی دقیقی را مشخص کنند. برای مثال، در الگوی سر و شانه معکوس، فاصله بین خط گردن و نقطه سر می‌تواند برای محاسبه هدف قیمتی استفاده شود. البته باید توجه داشت که این الگوها باید با سایر ابزارهای تحلیلی تأیید شوند.

استفاده از سطوح فیبوناچی یکی دیگر از روش‌های محبوب تارگت‌گذاری است. سطوح فیبوناچی اکستنشن به ویژه سطوح 1.38 و 1.61 معمولاً به عنوان تارگت‌های قیمتی استفاده می‌شوند. برای استفاده از این روش، معامله‌گر باید نقاط A، B و C را در یک روند شناسایی کرده و سپس از ابزار فیبوناچی برای تعیین سطوح هدف استفاده کند.

استراتژی چندتارگته هم روش پیشرفته‌تری است که معامله‌گران حرفه‌ای از آن استفاده می‌کنند. در این روش، به جای تعیین یک تارگت نهایی، چند هدف قیمتی تعیین می‌شود و با رسیدن به هر هدف، بخشی از موقعیت معاملاتی بسته می‌شود. برای مثال، یک معامله‌گر ممکن است در خرید بیت کوین در قیمت 90,000 دلار، 3 تارگت تعیین کند:

• تارگت اول در 95,000 دلار برای بستن 50% موقعیت
• تارگت دوم در 100,000 دلار برای بستن 30% دیگر
• تارگت سوم در 105,000 دلار برای بستن 20% باقیمانده

اصول مهم در تارگت گذاری

تعیین تارگت در ارز دیجیتال، نیازمند رعایت اصول و قواعد مشخصی است که می‌تواند احتمال موفقیت معاملات را افزایش دهد.

نسبت ریسک به ریوارد یکی از مهم‌ترین اصول در تارگت‌گذاری است. این نسبت نشان می‌دهد برای هر واحد ریسک، چه میزان پاداش می‌توان انتظار داشت. به عنوان مثال، نسبت 1:3 به این معناست که برای هر یک واحد ریسک، سه واحد سود هدف‌گذاری شده است. معامله‌گران حرفه‌ای معمولاً نسبت‌های 1:2 یا بالاتر را ترجیح می‌دهند. برای محاسبه این نسبت، تفاوت بین قیمت ورود و حد ضرر (ریسک) را با تفاوت بین قیمت ورود و هدف قیمتی (پاداش) مقایسه می‌کنند.

در این مورد بخوانید: ریسک به ریوارد چیست؟ راهنمای جامع به همراه مثال

حد ضرر نقش حیاتی در کنار تارگت در ارز دیجیتال دارد. در واقع، تعیین تارگت بدون در نظر گرفتن حد ضرر مناسب می‌تواند بسیار خطرناک باشد. حد ضرر باید در جایی منطقی و با توجه به تحلیل تکنیکال تنظیم شود. برای مثال، در معاملات خرید، قرار دادن حد ضرر کمی پایین‌تر از سطح حمایت مهم می‌تواند منطقی باشد. همچنین برخی معامله‌گران از درصد ثابتی مانند 5% یا 10% از قیمت خرید برای تعیین حد ضرر استفاده می‌کنند.

مدیریت ریسک در تارگت‌گذاری شامل چند جنبه مهم است. نخست، هرگز نباید بیش از درصد مشخصی از کل سرمایه را در یک معامله ریسک کرد. بسیاری از معامله‌گران حرفه‌ای توصیه می‌کنند در هر معامله بیش از 1% تا 2% کل سرمایه ریسک نشود. همچنین، تنوع‌بخشی به سبد معاملاتی و عدم تمرکز بیش از حد روی یک ارز دیجیتال خاص، از دیگر اصول مهم مدیریت ریسک است.

استفاده از دستورات حد سود (Take Profit) و حد ضرر (Stop Loss) نیز از اصول مهم تارگت‌گذاری است. این دستورات به‌صورت خودکار معامله را در نقاط از پیش تعیین شده می‌بندند و از تصمیم‌گیری‌های احساسی جلوگیری می‌کنند. در شرایط نوسانی بازار، این دستورات می‌توانند از سرمایه معامله‌گر محافظت کنند.

اشتباهات رایج در تارگت گذاری

تعیین تارگت‌های غیرواقع‌بینانه یکی از رایج‌ترین اشتباهات معامله‌گران است. بسیاری از معامله‌گران، به ویژه افراد تازه‌کار، تحت تأثیر اخبار و تحلیل‌های خوش‌بینانه، اهداف قیمتی بسیار بلندپروازانه تعیین می‌کنند. برای مثال، انتظار رشد 100 درصدی قیمت در یک بازه زمانی کوتاه، بدون وجود دلایل تکنیکال یا بنیادی قوی، نمونه‌ای از این اشتباه است. تعیین تارگت در ارز دیجیتال باید بر اساس تحلیل‌های دقیق تکنیکال و فاندامنتال و با در نظر گرفتن شرایط واقعی بازار صورت گیرد.

نادیده گرفتن شرایط کلی بازار، اشتباه مهم دیگری است که معامله‌گران مرتکب می‌شوند. برای مثال، تعیین تارگت‌های صعودی بلند در یک بازار نزولی، یا برعکس، تارگت‌های نزولی در یک روند صعودی قوی، می‌تواند به نتایج ناامیدکننده‌ای منجر شود. معامله‌گر باید همواره جهت کلی بازار را در نظر داشته باشد و تارگت‌های خود را با آن هماهنگ کند.

تأثیرپذیری از احساسات از خطرناک‌ترین خطاها در تارگت‌گذاری است. ترس و طمع، 2 احساس قدرتمندی هستند که می‌توانند بر تصمیم‌گیری معامله‌گران تأثیر منفی بگذارند. در شرایط صعودی بازار، طمع می‌تواند باعث تعیین تارگت‌های غیرمنطقی شود و در شرایط نزولی، ترس ممکن است منجر به خروج زودهنگام از معاملات سودده شود.

در این مورد بخوانید: فومو چیست؟ راهنمای کامل مدیریت ترس از دست دادن فرصت ها در ترید

توجه نداشتن به حجم معاملات نیز اشتباهی است که برخی معامله‌گران مرتکب می‌شوند. حجم معاملات یکی از مهم‌ترین تأییدکننده‌های حرکت قیمت است. افزایش قیمت با حجم معاملات پایین معمولاً نشان‌دهنده ضعف روند است و تعیین تارگت‌های بلندمدت بر اساس چنین حرکتی می‌تواند خطرناک باشد.

تغییر مداوم تارگت‌ها بدون دلیل منطقی از دیگر خطاهای رایج است. برخی معامله‌گران با هر تغییر کوچک در بازار، تارگت‌های خود را تغییر می‌دهند. این رفتار نه تنها باعث سردرگمی می‌شود، بلکه می‌تواند به از دست دادن فرصت‌های سودآور نیز منجر شود.

تکیه بیش از حد بر یک روش خاص تارگت‌گذاری نیز می‌تواند مشکل‌ساز باشد. برای مثال، استفاده صرف از سطوح فیبوناچی یا تنها تکیه بر اندیکاتورها، بدون در نظر گرفتن سایر عوامل تحلیلی، می‌تواند به تصمیمات نادرست منجر شود. بهترین رویکرد، استفاده از ترکیبی از روش‌های مختلف و تأیید سیگنال‌ها با چند ابزار تحلیلی است.

خلاصه تارگت در ارز دیجیتال چیست با اینوکس

در این مقاله از اینوکس به بررسی معنی تارگت در ارز دیجیتال پرداختیم. توجه به مفهوم تارگت در ارز دیجیتال یک مهارت اساسی است که تفاوت بین معامله‌گران موفق و ناموفق را رقم می‌زند. داشتن هدف مشخص در معاملات نه تنها به مدیریت بهتر ریسک کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود معامله‌گر با دیدی روشن‌تر و منطقی‌تر به بازار نگاه کند.

برای تعیین تارگت مناسب، معامله‌گران باید از ترکیبی از روش‌های مختلف مانند تحلیل تکنیکال، سطوح حمایت و مقاومت، اندیکاتورها و الگوهای نموداری استفاده کنند. همچنین، رعایت اصول مدیریت ریسک و تعیین نسبت مناسب ریسک به ریوارد در کنار تارگت‌گذاری اهمیت بسزایی دارد. باید همواره به یاد داشته باشید که هیچ تارگتی بدون حد ضرر مناسب کامل نیست.

سوالات متداول