تفاوت کوین و توکن چیست | کدام را بخریم بهتر است؟

دو اصطلاح توکن (Token) و کوین (Coin) در فضای کریپتو اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند؛ اما در حقیقت به دو مفهوم متفاوت اشاره می‌کنند. اشتباه گرفتن آن‌ها ساده است، چون هر دو تحت اصطلاح کلی کریپتوکارنسی قرار می‌گیرند. به‌خاطر همین در این مقاله از اینوکس به‌سراغ تفاوت کوین و توکن رفته‌ایم.

به‌طور کلی، کریپتوکارنسی یک دارایی دیجیتالی بر اساس فناوری بلاک‌چین است و دو اصطلاح کوین و توکن در این تعریف جا می‌گیرند. درک تفاوت کوین و توکن به شما کمک می‌کند که برای خرید این دارایی‌های دیجیتال تصمیم‌ بهتری بگیرید.

کوین (Coin) چیست؟

کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که به یک بلاکچین تعلق دارند. آن‌ها مستقل از سایر زنجیره‌ها هستند و در اصل امکان استفاده از کوین‌ها روی زنجیره‌های دیگر وجود ندارد؛ اگرچه با استفاده از فناوری‌های میان‌زنجیره‌ای این امکان فراهم می‌شود. موارد استفاده از کوین‌ها عبارت‌اند از:

• ذخیره ارزش
• واحد حساب
• ابزار مبادله

چند نمونه از محبوب‌ترین کوین‌ها، بیت کوین، اتریوم و دوج کوین هستند.

کوین‌ها از طریق استخراج ایجاد می‌شوند؛ یعنی (در ساده‌ترین شکل آن) کامپیوترها مسائل پیچیده ریاضی را حل کرده و تراکنش‌ها را برای تولید کوین‌ها، تایید می‌کنند. اولین کامپیوتری که مساله ریاضی را حل کند، کوین‌هایی را به‌عنوان پاداش دریافت می‌کند.

در واقع، کوین‌ها برای پرداخت پاداش به ماینرها ضرب شده و به بازار کریپتو عرضه می‌شوند. چنین فرایندی برای تضمین امنیت و غیرمتمرکز بودن شبکه بلاکچین ضروری است.

مزایای کوین چیست؟

در ادامه‌ی بررسی تفاوت کوین و توکن، برای اینکه با کوین‌ها بیشتر آشنا شوید، باید ببینیم که این سکه‌ها چه مزایایی دارند؟

تمرکززدایی

هیچ نهاد مرکزی یا واسطه‌ای، کوین‌ها را کنترل نمی‌کند و مدیریت آن‌ها با توجه به قوانین پروتکلشان و توافق جامعه‌شان صورت می‌گیرد. این ویژگی به کاربران اجازه می‌دهد دارایی‌ها و تراکنش‌هایشان را با استقلال کامل و با حفظ حریم خصوصی بیشتر، انجام دهند.

امنیت

کوین‌ها توسط رمزنگاری و رمزگذاری محافظت می‌شوند. آن‌ها در برابر هک‌شدن، سانسور و کلاهبرداری ایمن هستند. کاربران می‌توانند اعتماد کنند که بدون نیاز به نظارت شخص ثالث، کوین‌هایشان امن و واقعی خواهند بود.

کمیاب‌بودن

اکثر کوین‌ها عرضه محدودی دارند و مقدار آن‌ها توسط الگوریتم‌هایی از پیش تعیین شده است. کمیاب‌بودن می‌تواند خاصیت ضد تورمی ایجاد کند تا قیمت آن کوین به‌مرور زمان افزایش یابد. مثلا، عرضه کل بیت کوین 21 میلیون واحد بوده و اتریوم ضد تورم است. گرچه تمام کوین‌ها نایاب نیستند، مثلا عرضه دوج کوین نامحدود است. برای خرید این رمزارز می‌توانید بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

انواع کوین‌ها کدام‌اند؟

یک تفاوت کوین و توکن این است که کوین‌ها را باید مانند کالاهای دیجیتال بدانیم. آن‌ها بر اساس نحوه ایجاد ارزش و هدفی که دنبال می‌کنند، از یکدیگر متمایز می‌شوند. بنابراین، در ادامه‌ی بررسی تفاوت کوین و توکن، انواع کوین را توضیح می‌دهیم.

کوین‌های بومی

این دسته از کوین‌ها از بلاک‌چین خاص خود برخوردار هستند و نقش ارز اصلی شبکه را ایفا می‌کنند. برای مثال بیت کوین، اتریوم و لایت کوین از دسته‌ی کوین‌های بومی محسوب می‌شوند. برای خرید بیت کوین به عنوان یک اولین کوین بازار کریپتو، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

کوین‌های فورک‌شده

این گروه‌ کوین‌ها با ایجاد یک هاردفورک یا انشعاب در زنجیره‌ی یک بلاک‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. بیت کوین کش، بیت کوین ساتوشی ویژن و اتریوم کلاسیک از جمله‌ی این کوین‌ها هستند.

کوین‌های پوششی یا رپد کوین‌ها

این دسته از کوین‌ها دارایی دیگری را روی یک بلاکچین متفاوت نشان می‌دهند. آن‌ها به کاربران اجازه می‌دهند به نقدینگی زنجیره‌های دیگر دسترسی داشته باشند. از جمله این کوین‌ها رپد بیت کوین (wBTC) و رپد اتر (wETH) هستند.

استیبل کوین‌ها

قیمت این کوین‌ها وابسته به ارزش یک دارایی دیگر مانند ارزهای فیات و یا طلا بوده و هدف از ایجاد استیبل کوین‌ها فراهم کردن ثبات قیمتی و کاهش نوسانات قیمتی است. تتر (USDT) و یو اس دی کوین (USDC) در این دسته جا می‌گیرند.

کوین‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟

در ادامه بررسی تفاوت کوین و توکن به ویژگی‌های کوین‌ها خواهیم پرداخت.

استفاده از بلاک‌چین اختصاصی

تمام کوین‌ها بدون استثناء روی بلاک‌چین خود فعال هستند. ارزهای بومی که روی زنجیره‌های اصلی و فورک‌هایشان (زنجیره‌های جدیدی که در نتیجه تغییرات در پروتکل ایجاد می‌شوند) اجرا می‌شوند، کوین نام دارند.
مثلا پس از فورک بیت کوین به دو بلاکچین بیت کوین و بیت کش، بیت کوین، کوین بومی زنجیره اصلی باقی ماند. در حالی‌که بیت کوین کش به یک کوین کاملا جدا تبدیل شده و کوین زنجیره‌ی فرعی محسوب می‌شود.

یک بلاکچین مستقل راه‌حل‌های جدیدی را به جامعه‌ی کریپتو ارائه می‌دهد و عملکردهای فنی بی‌همتایی را فراهم می‌کند. کارآیی و امنیت فناوری بلاکچین اصلی جزء عواملی است که ارزش ذاتی کوین را تعیین می‌کنند.

به‌عنوان پول

کوین‌ها نوعی پول دیجیتالی هستند؛ چون ویژگی‌های ارزهای سنتی را دارند. مثلاً کوین‌ها نیز امنیت، نایابی، ماندگاری، قابلیت حمل و یک ذخیره ارزش را فراهم می‌کنند. شرکت‌هایی مانند مایکروسافت، پی پل، استارباکس، خطوط هواپیمایی ویرجین، بعضی از کوین‌ها را به‌عنوان یک محیط مبادله پذیرفته‌اند.

قابلیت استخراج

فرایندی به اسم استخراج، کوین‌ها را در اکثر بلاکچین‌ها صادر می‌کند. کاربران با مشارکت در اعتبارسنجی تراکنش‌ها پاداش می‌گیرند و این پاداش‌ها همان کوین‌های جدیدی هستند که ضرب می‌شوند. در برخی الگوریتم‌ها، هر زمان که کاربران روی شبکه تراکنش ایجاد می‌کنند، کارمزدی را پرداخت می‌کنند که به‌شکل پاداش به ماینرها تعلق می‌گیرد.

مکانیسم‌های متعددی برای تایید تراکنش‌ها وجود دارند اما رایج‌ترین آن‌ها اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) است. تاییدکنندگان شبکه‌های PoW، از قدرت محاسباتی بسیار زیادی برای تایید تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. در سوی مقابل، در مکانیسم PoS کاربران بابت استیک‌کردن کوین‌ها، پاداش می‌گیرند.

توکن (Token) چیست؟

در ادامه بررسی تفاوت کوین و توکن باید ببینیم که توکن چیست. توکن‌ها از یک بلاکچین موجود استفاده می‌کنند و برای عملکرد خود به آن وابسته هستند. یک توکن می‌تواند کاربردهای مختلفی داشته باشد؛ مانند حقوق حاکمیتی، سهام مالکیت، ابزاری برای بهبود شبکه و… .
توکن‌ها معمولا از قبل ضرب می‌شوند، یعنی توسعه‌دهندگان با استفاده از یک قرارداد هوشمند توکن‌های جدید را صادر کرده و آن‌ها را بین کاربران توزیع می‌کنند.

فواید توکن‌ها چیست؟

برای درک بهتر تفاوت کوین و توکن باید ببینیم که توکن‌ها چه مزایایی دارند.

ابزاری

توکن‌ها برای استفاده از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکزی که برای آن ساخته شده‌اند، الزامی هستند. کاربران می‌توانند از توکن‌ها برای پرداخت کارمزدها، انجام کارهای مختلف یا دریافت سود استفاده کنند.

حاکمیتی

توکن‌ها این اجازه را به کاربران می‌دهند که در فرایند تصمیم‌گیری برای بلاکچین یا اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps)، حق رای داشته باشند. کاربران می‌توانند از توکن‌ها برای رای دادن به پیشنهادها، تغییرات یا ارتقای سیستم استفاده کنند.

تعامل‌پذیری

توکن‌ها سازگاری و برقراری ارتباطی بین زنجیره‌های مختلف را امکان‌پذیر می‌کنند. یک تفاوت دیگر کوین و توکن این است که توکن‌ها برخلاف دسته دیگر، توسط بلاکچین‌های متفاوت پشتیبانی می‌شوند.
توکن‌ها را باید مانند ارز دیجیتال برای پروتکلی بدانیم که آن‌ها را پیشنهاد می‌دهد. آن‌ها می‌توانند به کاربران دسترسی، حقوق گوناگون و یا پاداش دهند.

انواع توکن‌ها کدام‌اند؟

برای توضیح بهتر تفاوت کوین و توکن باید ببینیم که توکن‌ها چه انواعی دارند. توکن‌ها با توجه به نوع کاربرد خود، پیشنهاد ارزش، موارد استفاده و… از یکدیگر متمایز می‌شوند. انواع توکن عبارت‌اند از:

توکن‌های کاربردی یا ابزاری

این توکن‌ها دسترسی به یک سرویس یا عملکرد روی یک بلاکچین یا dApp را فراهم می‌کنند. نمونه‌هایی از این دسته عبارت‌اند از یونی سوآپ و چین لینک.

توکن‌های حاکمیتی

این دسته توکن‌ها به کاربران حق رای درباره حاکمیت بلاکچین یا dApp می‌دهند. از جمله آن‌ها میکر (MKR)، کامپوند (COMP)، Aave و اکثر توکن‌های دیگر را باید مثال بزنیم.

توکن‌های امنیتی یا اوراق بهادار

این توکن‌ها مقدار سهام یا ادعای مالکیت یک دارایی یا جریان درآمد را نشان می‌دهند. آن‌ها از قوانین اوراق بهادار پیروی می‌کنند. پلی مث (POLY) یک نمونه توکن‌ امنیتی است.

توکن‌های غیرقابل‌تعویض (NFTs)

این توکن‌ها کالاهای دیجیتال بی‌همتا و غیرقابل تقسیم را نشان می‌دهند، مانند کلکسیون‌ها و آثار هنری. آن‌ها قابل تعویض نیستند و ارزش‌های متفاوتی دارند. نمونه‌ای از این توکن‌ها مجموعهCryptoPunks و Bored Apes است.

توکن لوریج دار چیست؟

تفاوت کوین و توکن چیست؟

حالا که با تفاوت کوین و توکن آشنا شدید، در جدول زیر آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کرده‌ایم:

توکن	کوین
روی یک بلاکچین موجود ایجاد می‌شود	به یک زنجیره مشخص تعلق دارد	تعریف
ابزاری، حقوق حاکمیتی، سهام مالکیت و غیره	محیط مبادله، ذخیره ارزش، واحد حساب	موارد استفاده
وابسته به بلاک‌چینی که روی آن قرار دارد	مستقل از سایر زنجیره‌ها	تمرکززدایی
بلاکچین‌های متفاوت می‌توانند از آن پشتیبانی کنند	محدود به زنجیره بومی‌اش	تعامل‌پذیری
تتر، یونی سوآپ، آربیتروم	بیت کوین، اتریوم، دوج کوین، بایننس کوین	مثال‌ها

کوین‌ها بیشتر برای تراکنش‌های عمومی و حفظ ارزش مناسب هستند، در حالی‌که توکن‌ها بیشتر برای اهداف مشخص و خلق ارزش استفاده می‌شوند. اما این گفته به این معنا نیست که کوین‌ها و توکن‌ها ناسازگار هستند. در حقیقت، این دو می‌توانند در اکوسیستم کریپتو در کنار یکدیگر به‌کار گرفته شوند و همدیگر را تکمیل کنند. به‌عنوان مثال:

• کاربران می‌توانند از کوین‌ها برای خرید توکن‌ها استفاده کنند یا با استفاده از توکن‌ها، کارمزد شبکه‌های کوین را بپردازند.
• کاربران می‌توانند کوین‌ها را به حالت پوششی درآورند یا توکن‌ها را از این حالت خارج کنند تا به کوین تبدیل شوند و از این طریق به نقدینگی بین زنجیره‌های مختلف دسترسی داشته باشند.
• کاربران می‌توانند برای کسب پاداش یا شرکت در امور حاکمیتی بلاک‌چین، کوین‌ها یا توکن‌ها را استیک کنند.

کاربران با استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز یا بازارسازهای خودکار، می‌توانند کوین‌ها یا توکن‌ها را تعویض کنند.

نحوه ایجاد توکن‌ها چگونه است؟

توکن‌ها همیشه روی بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. ساده‌ترین مسیر برای ایجاد توکن، استفاده از روش‌های ارائه‌شده‌ی ساخت توکن‌ها در پلتفرم‌ها است. برای استفاده از چنین پلتفرم‌هایی نیازی به مهارت کدنویسی ندارید. این فرایند می‌تواند به‌سادگی ایجاد یک وب‌سایت به‌کمک پلتفرم‌های سایت‌سازی باشد.

اما برای ایجاد یک توکن با قابلیت‌های پیشرفته، به مهارت‌های فنی بیشتری نیاز دارید. ابتدا باید یک قرارداد هوشمند را پیاده‌سازی کنید. قراردادهای هوشمند قراردادهای دیجیتالی خودکاری هستند که در داخل کد آن‌ها روی یک بلاکچین، شروط و شرایط خاصی نوشته شده است.
در برخی از شبکه‌ها، شما می‌توانید کد یک قرارداد هوشمند را از یک مخزن پلتفرم توسعه نرم‌افزار (مانند گیت هاب) کپی کنید.

اهداف توکن‌ها چیست؟

برای اینکه تفاوت کوین و توکن را بهتر درک کنید، باید ببینیم که توکن‌ها چه اهدافی دارند. استارتاپ‌های کریپتو اغلب از توکن‌ها برای جمع‌آوری سرمایه استفاده می‌کنند. این عمل معمولا از طریق عرضه اولیه کوین (ICO) انجام می‌شود.

در نتیجه توکن‌ها به سرمایه‌گذاران فروخته می‌شوند و پس از راه افتادن پروژه، توکن‌ها نقش ارز این پروژه را دارند. همچنین، کاربران توسط این توکن‌ها به قابلیت‌های گوناگون پروژه دسترسی پیدا می‌کنند.

مزایای کلیدی توکن‌ها چیست؟

مزیت اصلی یک توکن این است که برای ایجاد آن نیازی به یک بلاکچین کاملا جدید نیست. استارتاپ می‌تواند به‌جای جنبه فنی یک دفتر کل عمومی، تمرکز خود را روی توسعه پلتفرم خود بگذارد. از طرفی کاربران مجبور به استفاده از کیف‌ پول‌های غیرحضانتی جدید یا یادگیری عملکردهای جدیدی نیستند.

مزیت دیگر توکن‌ها در دنیای کریپتو، توکن‌سازی دارایی است. توکن‌ها می‌توانند نمایانگر هر کوین یا دارایی در بلاکچین‌های گوناگون باشند و یک بازار بدون هزینه معاملاتی ایجاد کنند.

توکن‌ها چطور کار می‌کنند؟

یکی دیگر از جنبه‌های تفاوت کوین و توکن عملکرد آن‌ها است. با استفاده از توکن‌ها، می‌توان به امکانات پروژه‌ها دسترسی داشت. مجموعه قابلیت‌های توکن را خود پروژه تعریف می‌کند. مثلا، بیسیک اتنشن توکن (BAT) به کاربران اجازه می‌دهد به خدمات بازاریابی متفاوت روی مرورگر وب بریو (Brave) دسترسی داشته باشند.

کاربران می‌توانند با توکن‌های BAT، هزینه‌های تبلیغات را پرداخت کنند. این توکن‌ها سپس در بین ناشران، تبلیغ‌کنندگان و مصرف‎ کنندگان تبلیغات، توزیع می‌شوند. از این طریق، ناشران و تبلیغ‌کنندگان بدون واسطه درآمد خود را کسب می‌کنند، در حالی‌که کاربران برای توجهی که به تبلیغات آنلاین نشان می‌دهند، پاداش می‌گیرند.

توکن‌ها می‌توانند نمایانگر کوین‌ها، سرتیفیکیت‌ها، آیتم‌های داخل بازی و موارد دیگر باشند. متاورس‌هایی که روی بلاک‌چین ساخته می‌شوند، معمولا استفاده از آیتم‌های دیجیتال را به شکل ان‌اف‌تی‌ها (NFTs)، الزامی می‌کنند.

این توکن‌ها انواع گوناگونی از آیتم‎‌های درون بازی را نشان می‎دهند مانند زمین، آواتار، ابزار، زره و غیره. اغلب تمام این آیتم‌های دیجیتالی را می‌توان با توکن بومی یک متاورس خرید. به‌عنوان مثال کاربران برای بازی متاورسی Alien Words، به توکن این بازی به اسم TLM نیاز دارند.

سخن اینوکس با شما

درک تفاوت کوین و توکن برای هر علاقه‌مند به ارزهای دیجیتال که قصد دارد وارد دنیای کریپتو شود، الزامی است. به‌طور کلی تفاوت کوین و توکن، مربوط به داشتن یک بلاک‌چین اختصاصی می‌شود.

اگر بلاک‌چین خاص خود را دارد، یک کوین است اما اگر روی یک بلاکچین فعلی کار می‌کند، توکن خواهد بود. کوین‌ها ابزاری برای پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند موارد کاربردی گوناگونی داشته باشند. آن‌ها نمایانگر یک دارایی هستند، دسترسی به خدمات بی‌همتا می‌دهند یا حتی یک اثر هنری دیجیتال را نشان می‌دهند.